Dünyada hayat hikâyesi en çok yazılan kişi Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (sav)’dir. Hem Doğu’da hem Batı’da birçok farklı yazar, O’nun hayatını incelemiş ve bazıları kitaplaştırmıştır. Bu kitapların bir kısmı kendini tekrar etmekle beraber, hakkında birçok eserin kaleme alınmış olması beni sevindiriyor.
Bu kitapların birçoğunun Arap toplumunun sosyal yapısı, peygamberimizin sülâlesi, akrabaları, savaşları veya mucizelerine çok fazla yer verdiğini düşünüyorum.
Peygamberimizin sülâlesinin isimlerini ezberlemek kimseye bir şey kazandırmaz. Hatta bu bilgiler sevap ya da günah kategorilerine de girmez. Peygamberimizin katıldığı savaşlardan, hayatımıza dair çıkartılacak dersler dışındaki bilgilere, sadece uzmanların ihtiyacı vardır. Birçok Müslüman için, hangi savaşa kaç kişinin katıldığı, hangi savaşta kaç kişinin şehit olduğu gibi bilgiler bir şey ifade etmiyor.
Bedevî Bir Toplum!
Hz. Muhammed (sav) yaşadığı toplumdaki çarpıklıklardan o kadar çok bunalmış ki, kırklı yaşlara yaklaşırken artık kalabalıklar içinde duramaz hâle gelmiş. Sürekli dağlara sığınmasının sebebi, yaşadığı toplumdaki problemlerden bunalmasıdır.
Öyle bir toplum düşünün ki, kız çocuklarını diri diri toprağa gömüyor.
Öyle bir toplum düşünün ki, birkaç zengin aile, toplumun kalan kısmını sömürüyor.
Öyle bir toplum düşünün ki, kendi elleriyle yaptıkları putlara tapıyor.
Öyle bir toplum düşünün ki, kutsal olan her şeyi, Kâbe dahil, kendi menfaati için kullanıyor.
Çöl ortasında bedevî bir hayat yaşayan bu toplumda, insanî ve ahlâki değerler yok olmuş. Daha kötüsü, bu yozlaşmadan şikâyet eden yok. Şikayetçi olanlar ise ne yapacaklarını bilmiyorlar.
En Büyük Mucize…
Mucize, aklın âciz kaldığı olay demektir. Bir ağacın yaprağı, bir sineğin kanadı, bir yağmur damlası, arının bal yapması gibi günlük gördüğümüz şeyler bile “aklı âciz bırakan” mucize olaylardır.
Geleneksel siyer kitaplarımızın “Mucize” başlığı altında işlediği konular, bu kitap çalışmasının konusu olmadığı için, bu konuya değinmeyeceğim. Bu kitabın konusu, peygamberimizin en büyük mucizesi olan, bedevî bir toplumu eğitip o toplumla yeni bir medeniyet kurma başarısıdır.
Hiçbir ahlâkî değeri olmayan bir toplumun içinde temiz kalabilen Hz Muhammed (sav), peygamberlikle görevlendiril- diğinde, işinin ne kadar zor olduğunun farkındaydı. Ancak O, vahyin rehberliğinde toplumu değiştirmek için çalıştı.
Önce ailesi ve en yakın arkadaşlarıyla başladı tebliğine. İnsanlara, unuttukları insanlıklarını hatırlattı. Allah (c.c.)’tan başkasına kul olmamaları gerektiğini öğretti. Hiç kimseyi kendisine çağırmadı. “Bana gelin!” demedi. “Kendinize gelin!” diyerek insanları uyandırmaya çalıştı.
Hz. Peygamberi örnek almak isteyen her insan, yaşadığı toplumun, çevrenin problemlerine karşı duyarlı olmalı. Problemleri bilmek, konuşmak, dillendirmek yetmez. Bu problemlere çözüm arama bilinci içinde olmak zorundayız.
Kendini kurtarmak yetmiyor. Toplumu bilinçlendirmek, sorumluluk sahibi insanların çoğalması için gayret etmek gerekiyor. Peygamberimizin en büyük mucizesi budur işte. Vahyin Peygamberimize ilk yıllarda emrettiği şey de buydu. Senin iyi olman, dürüst olman, toplumdaki olumsuzlukları bilmen yetmez. Bu olumsuzlukları gidermek için çalışmak zorundasın.
Peygamberimiz, yaşadığı toplumun hiçbir pisliğine bulaşmamış, hiçbir günahına ortak olmamış, “emin” sıfatıyla bir hayat yaşamış olduğu hâlde, ilâhî vahiy ondan iyileri ve iyilikleri çoğaltmasını istedi.
Bu gerçek bize, en büyük yatırımın, insana yapılan yatırım olduğunu gösteriyor. Peygamberimizin hayatını anlatan kitaplar, bu gerçeği öne çıkartmalıdır.
Savaşlarda şehit olanların sayısını bilmek yeterli değildir. Peygamberimiz bedevî bir toplumun içinde her türlü ahlâksızlığı yapan insanlardan, Allah (c.c.) için canını vermeyi göze alıp şehadete koşan insanları nasıl yetiştirdi?
Peygamberimizin en büyük mucizesi, bedevî bir toplumdan, medenî insanlar yetiştirip, yeni bir medeniyet kurmuş olmasıdır.
Peygamberimizin en büyük mucizesi, yetiştirdiği insanlardır. İnsan yetiştirmeye dair yatırım yapmayanlar, peygamberimizin mücadelesini anlayamazlar.
Sait ÇAMLICA
Eğitimci – Yazar