Başka Çocuklara İyi Babalar

 

Bir çocuk için baba, bir elmanın diğer yarısı gibidir. Annenin önemi ve etkisi tartışılmaz olmakla beraber, babanın ihmal ettiği boşluğu doldurmak da kolay değildir.

Evlatlarına sevgisini göstermeyen babalarla ilgili daha önce birkaç yazı yazmıştım. Elbette bir anne şefkatini babalar-dan beklemek doğru değildir. Anne şefkati kadar olmasa bile babalar da çocuklarına sevgi ve şefkat göstermesi gerekiyor.

Akraba çocuklarına, komşu çocuklarına iyi davranıp, onlarla arkadaş gibi muhabbet edip kendi evlatlarına mesafeli davranan babalar var maalesef.

“Babamın tavırları hayatımı mahvetti! Sen salaksın, sen anlamazsın, sözlerini o kadar sık kullanırdı ki, iş hayatına başlayıncaya kadar kendime asla güvenim yoktu” cümlesini kuran kız öğrencimin bu tavrı, bir babanın evladını sözleriyle yıkabileceğini görmek açısından önemliydi.

Bilgisayar arşivimi düzenlerken, birkaç yıldır arşivimde sakladığım bir şiire rastladım. Şiiri okuyunca, evdeki baba ile başkalarının yanındaki baba arasındaki farkın, bir evladın yüreğinde açtığı yarayı gördüm. Hüseyin TAŞOVA’nın kaleme aldığı şiir, bir evladın yüreğinde açılan yarayı ve yaşadığı hayal kırıklığını göstermesi açısından okumaya değer.

BABA … (ELİN İYİSİ)

Dün annemle komşuda misafir idik

Birini anlatıyordu komşular yabancı bildik

Ne kadar hoş bir insan o kadar da nazik

Bulunmaz bir baba olmalı bu insan dedik

                Güler yüzlü hoş sohbet ne kadar iyi

                Çok şanslı olmalı muhakkak onun evi

                Hanımı çok mutludur bulunmaz bir eşi

                Çocukları dersen hepsi birbirinden iyi

Kiminle tanışsam onu tanıyan biri

Hep aynı şeyi söylüyor komşular gibi

Çok merak ettim sordum bu kişi kim ki

Nasıl tanımadın kız o senin baban dedi

                Şaşırdım kaldım inan hiç anlayamadım ki

                Anneme baktım aynen o da benim gibi

                Tebessüm ettik birbirimize bu nasıl olur ki

                O senmişsin baba sanki bir masal gibi

El alemin iyisi bizim evin sanki delisi

Kıskanmadım diyemem baba seni inan ki

Benim babamsın elbet bilirim seni

Evde görmedim ki dışarıda anlatılan seni

                Ne kadar isterim evimde o dışarıdaki seni            

                Kollarınla sarıp, sevip, okşasaydın beni

                O zaman daha çok sever sayardım seni

                Adam yerine koyup hatırlasaydın beni

Candan bir kızım deyip çağırsaydın yanına

Bir su ver güzel kuzum elinden babana

Hiç gönülden şefkatle isteyip sarıldın mı bana

Ama babamsın işte kızamıyorum ki sana

Seviyorsun biliyorum hepimizi ta yürekten

                Göstermiyorsun ama bize sevgini gerçekten

                Saygılar sevgiler, sunuyorum sana derinden

                Anla yaralıyım yüreğimin bir yerinden

Hiçbir şeyimi eksik bırakmadın bilirim seni

Yemedin yedirdin, giymedin giydirdin beni

El âleme muhtaç etmeden korudun beni

Yağmur gibi yağdın çiçek gibi büyüttün beni

                Baba ben dışarıda anlatılan seni istiyorum

                İnan o anı her an her gün özlüyorum

                Dışarıdaki seni getir kapılarda gözlüyorum           

                Baba bunu inan ki can özümden söylüyorum

İster dışarıdaki, istersen içerdeki sen ol

Seviyorum sayıyorum sen bunu iyi bil

Artık akan gözyaşlarımı ellerinle sil

Sevinç gözyaşları bunlar onu öyle bil.

 

Sait Çamlıca

Eğitimci – Yazar

Kaynak Kitap

Doğurmak Annelik Doyurmak Babalık Değildir

Online Sipariş:
Bu yazının alıntılandığı kitabı aşağıdaki sitelerden satın alabilirsiniz.